پیش از این نوشته بودم که کارپژوهشی برای شناخت
توانایی های نمایشی شاهنامه راآغاز کرده ام .هم چنین دیدگاه استادهایی چون دکتر
اسلامی ندوشن ودکتر خجسته کیا را نیز در کنار دیدگاه محمدحنیف وفرج اله
جوانشیر(ف.م جوانشیر) را درمورد تراژدی
وتوان دراماتیکی شاهنامه ،درهمین تارنما نوشته ام. این بار ودر همین راسبا درنشستی
که با یکی از تواناترین ودیرپاترین فیلم نامه نویسان کشور آقای تیردادسخایی
داشتیم،دیدگاه های وی را جویاشدم.
ایشان نیزچون بسیاری از اندیشمندان براین
باورهستند:؛ که اگر فردوسی وشاهنامه را نداشتیم؛اکنون این گونه نمی توانستیم به
زبان فارسی گفت وگو کنیم.شایدبه زبانی در هم از مغولی وعربی وپشتو و...گپ می
زدیم.اونیزچون بسیارها باور داشت که توانایی های نمایشی شاهنامه بسیار بالا است
ولی ،پذیرش ساختن واجرای نمایش براساس شاهنامه رادر این روزگار،ناممکن می دانست
وبه باورایشان پذیرش دیدگاه قیچی به دستان را خیانت به شاهنامه می داند.
تیردادسخایی کسی است که زیر وبم دیدگاه مجوز
دهندگان به متوت را بیشترازخیلی ها باپوست وگوشت خود،آزموده است .او نیز باور دارد
که ژست دروغین نگاه ملی گرایانه ی امروزی _کاملا غیرملی ها- بسیارفریبنده است و
پای دادن جواز ساخت که پیش بیاید،آشکارمی شود که چه اندازه،ملی وملی گرا هستندو
تاکیدمی کنم که این ها باور من از دیدگاه ایشان
است ومسیولیت احتمالی این دیدگاه هم برشانه ی من است ونه ایشان.
