ترس

  زیرِ هجوم ِ سایه ها
       
            و زیر پوستم که

                                  ترسِ
  اَخاف َ کالّناس

  چراغ ِ کدام سِن  روشن است؟

  مدادی دارد راه می رود؟

         بیل ِ قابیل زیر ِ رخت ِ خوابم پنهان

   این موش ها چر ا قوطی های ِ رنگ را

           تا مرگ گاه ِ من ؟

                                   نمی اندیشم  امّا هستم : پناه گرفته ام 

        هنوز صدای ِ کی بوردها و تریک تریک ِ دوربین ها را می شنوم

    توپ های ام پر از باد است یا باروت

 هستم امّا   خوابم نمی برد

   مدادها وفلاش ها آشفته اند

   و َ بوم ها بر سر د ر ِ ویرانه ها آویزان

  ستاره ها را خاموش کنید

 می خواهم دمی بتمرگم